Dostlarım vardı, arkadaşlarım vardı Çocukluğumun günleri, neşeli okul günleri Gitti gelmez artık geri, bildik insan yüzleri. Sabahlara kadar gülerdik, eğlenirdik İçerdik canımdan çok yakınlarımla Gitti gelmez artık geri, bildik insan yüzleri. Aşıktım ki aşkım kadınları en güzeli Kapandı artık kapısı, göremem onu ben Gitti gelmez artık geri, bildik insan yüzleri. Bir arkadaşım vardı, dünyanın en iyi insanı Nankör gibi, bıraktım dostumu birden Bıraktım, onu da geçmiş dostlara kattım. Çocukluğumun anılarına baktım, hep düş, Dünya geçtiğim bir uzun çöl gibiydi Bulmak için aradım bildik yüzleri. Canımdan çok sevdiğim, kardeşimden yakınım Niçin benim babamın yuvasında doğmadın Böyle konuşabilirdik seninle bildik yüzlerden. Kimi ölüp gittiler, kimi beni terk etti Kimi benden alındı, şimdi tümü yok artık Hepsi hepsi gittiler, bütün bildik yüzleri. Charles Lamb (1775-1834) Çeviren:Erdal Ceyhan
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"