Güvercin Gerdanlığı

cennetin kapısında  bir kelime ağaçların hızı ile kâğıdın üzerinde ilk harf sesi duyulmuyor  kalem in güneş tepemizde  bahçede  sükûnet ilk isim  kendim in hatırlayamıyorum cennet in kapısında ismimi (diyorlar ki hep aynı şeyi yazıyorsun isim kelime cennet in kapısı gidilecek  başka bir yer var sanki inanan için var mı  cennet in kapısında bekliyorum melekleri hangi isimle  çağırmalıyım  onları ismin kendisi bir varlık alanı mi içine girilince cennetin (bir daha yazma ismi cennet in kapısı  söz müdür önce söz mü vardı cennet ten  önce söz mü  vardı (dışında cennet in cehennem ateşi  hep yanar mıydı ateş in  içine  düşünce  hangi isim  söylenince  insan  yanmazdı cennet in kapısında söz unutulunca ateş yakar mıydı (dünya ile uğraşmaz şiir yazının ötesinde bekler söz ne yazılırsa o anın içinde  bir kelebek ölür sözün içinde kalbin sırrı vardır yazıdan önce sır vardır cennetin kapısı ne yazı...

ağaca sarıldım bekliyorum gelecek misin önce meşe ağacına sarıldım sonra selvi söğüt ılgın ve denizin sesi bıraktım hepsini tepelere çıktım rüzgâr daha yukarılara sürükledi beni o en yalnız ağacı buldum hasretle sarıldım ona ağladım seni düşündüm gelecek misin ey denizlerin sırrı açan sarı lalelerin ıtırların dağ başındaki kardelenlerin ve gülün kanımda açan gülün sırrı senin hediyen benim gelecek misin ağaca sarıldım bekliyorum hava kararıyor uzakta bir dağ köyünde akşam ezanı okuyor ney sesli bir çocuk o ağacın altında namaza duruyorum alnım toprağın üzerinde dua ediyorum ey sevgili gelecek misin rüzgâr yüzümde geziniyor şimdi hafifçe ışıklı bir el gibi yüzüme dokunmasıyla gözlerimden aşağıya berrak pınarlar boşalıyor toprağın üzerinde otururken buluyorum kendimi namaz bitmiş ve yanımda gözleri ışıl ışıl bir çocuk bana bakıyor ellerinde tuttuğu içi süt dolu temiz bir kabı uzatıyor usulca...