içimin Babil Kulesi yıkıldı sır kapılarından geçtik alacakaranlığın şehirleriydi gölgelerin yıldızı ışıktı, aşktı, yaşamdı keşke en büyük savaş rahmini öperek vedalaşıp teninle -ganimeti süt, sevgi, kucak ve şefkat- bilinmezliğin dünyasından nefes almak olsaydı anne ailem dedim o sararmış resimden baktım geçmişe ikiniz yan yanasınız, kucağınızda kırılgan çocukluğum babam genç bir gülüşle süslemiş yüzünü sen, ciddi duruşla bezgin bakış arasında med cezir bölünen evlilik, çatlayan evren, sızan sır sönmüş dünyaların sözlerini kutsadı zaman seslerimiz öpüştü, sislerimiz karıştı birbirine gözlerimin ünlü hüznü geri çekildi soyunduk yıldırımlardan, suya yazıldı öfke içdenizlerinde yüzme çocuk hayallerin boğulur dedim de kendime dile geldi eski bir soru gelincikler büyüyünce gelin mi olur anne? Aslı Durak