Güvercin Gerdanlığı

Bildiklerin çok az bildiklerin bana dair bildiklerin benim bulutlarım sadece benim sessizliklerim benim mimiklerim bildiklerin o hüzün işte evime dışarıdan bakınca görünen hüznümün kepenkleri hüznümün kapı zili. Yani çok bir şey bilmiyorsun hakkımda ve sen de belki bazen ne kadar az olduğunu düşünüyorsun bildiklerimin sana dair bildiklerimin senin bulutların olduğunu sadece senin sessizliklerin senin mimiklerin bildiklerimin o hüzün olduğunu işte evine dışarıdan bakınca görülen hüznünün kepenkleri hüznünün kapı zili olduğunu. Ama çalmıyorsun kapımı. Ama çalmıyorum kapını. Mario Benedetti Çeviren: Bülent Kale

Bu bakire fahişeyken evlenmeyi düşlüyordu ve çoraplar örmeyi ama sonunda yine kendi halinde bir bakire olmak istediğinde gündelik rutinleri vardı artık ve bir de kocası özlüyor şimdi o eski yağmurlu ve müşterisiz geceleri o herkesle yattığı yatağına uzanıp evlenmeyi ve çoraplar örmeyi düşlediği. Mario Benedetti Çeviren: Bülent Kale

... Tanrıyı düşünüyorum bazen öyle çok da değil ama zamanını çalmak istemem hem zaten o uzakta ama sen yanımdasın şimdi keder içindeyim keder içindeyim ama seviyorum seni daha nice saatler geçecek biliyorum bir nehir gibi akıp sokaklar geçecek hep yanımda olan ağaçlar gökyüzü ve dostlar geçecek ama öyle şanslıyım ki seni seviyorum çok eskiden çocukken çok eskiden, her neyse boş ver basit bir tesadüftü zaten gözlerinde kaybolmak gibi tıpkı izin ver kaybolayım yine seviyorum seni seni seviyorum şükür ki. Bilmiyorum sizin de hiç başınıza geldi mi ama bazen insan bir anda fark eder ki aslında çok daha sarsıcı bir ilişki söz konusudur akıl ermez acılar ve tesadüflerle örülü Tanrının kıskançlıktan yol vermediği aşklardandır bu. Bakın adam nasıl da şefkatle itham ediyor kadını kadın öylece bir ağacın gölgesine yaslanmış adam nasıl da döküyor eski anılarını  ortaya bir bir ve için için dağılıyor ama dimdik ayakta kadın. ... Mario Benedetti Çeviri: Bülen...

Artık kimse kazımıyor duvarlara ağaçlara      luis ile maria             raguel ile carlos                   alfonso ile marta diye iç içe geçmiş iki kalbin ortasına şimdi çiftler yalnızca okuyorlar bu eski gereksiz duygulukları duvarlarda ağaçlarda ve yorum yapıyorlar         ne aptalca şeyler diye sonsuza dek ayrılmadan evvel. Mario Benedetti Çeviren: Bülent Kale