Ey gül neye böyle ser-nigûnsun Kim attı seni bu reh-güzâre Yaprakların öyle pâre pâre Topraklar içinde rû-nümûnsun Hüsnün görünür bana ziyâde Soldukça o rengi dil-pezirin Ağlar sanırım senin nazîrin Hemşiren olan felek semâda Sahninde nihân hazin bir âvaz Ey gönlümü hun eden zevâlin Evler gibi rengi rû-yi âlin Nur-ı ezeliye doğru pervâz Ayrılmış o zülf-i pür-zerinden Bir nâdire-i şefak-izârın Yahud ki nesim-i nev-baharın Düşmüş bu yere güzel perinden Abdülhak Mihrünnisa
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"