Güvercin Gerdanlığı

Bitsin bu belâlı râh Rabbım, Artık yeter âh ü vâh Rabbım! Pek güç bu dikenli yolda gezmek Yokmuş yaşamakta neşve gerçek… Senden ararız penâh Rabbım Ettin bizi pek tebâh Rabbım Yokluk bize en büyük saâdet Varlık senin olsun âh Rabbım! Dünyâda nedir zavallı insân? Bir hiç ki bî-huzûr u nâlân Bir hiç ki muztarib, meded-hâh Ümmîd ile dâimâ der: Allâh… Hayfâ ki bulur hayâtı pâyân Bin derd ile âşikâr u pinhân; İnsanları sensin, eyleyen sen Akliyle pür-ıztırar-ı tuğyan Bıktım yaşamaktan âh, sad âh, Yâ Rab, ne uzun şu ömr-i kütâh, Müncî bize bir O’dur, bu mâlûm Olsun diyemem adem de ma’dûm Varlık nedir anladım ben eyvâh Bak her nefesin bir âh-ı cangâh, Verseydin eğer beka hayâta Bilmem ne olurdu hâlim Allâh! Tokadîzâde Şekib Efendi