Güvercin Gerdanlığı

Bu nasıl bir çalıştır neyzen Allah aşkına? Yeryüzünün bütün denizlerini üzerime yürütüp, bütün dağlarını üstüme mi yıkacaksın hiç acımadan bu gece? Hangi acının metruk akşamlarını doldurdun yüreğinin yeminli düşlerine? Kördüğüm bir zaman kan mı damlattı iniltiyle yıkanmış siyah saçlarının dalgalarına? Ben sana “sus” demem, yüzyıllarca üfle, cehennemler gibi ateş hücum etsin üşüyen sırrıma ki, alev alev yansın kutuptan kulelerim güneşlerinin yelelerinde “hu.” Biliyorum neyzen, ne tarafa dönersen dön aşka çarparsın şimdi. O çıkar karşına gözlerini yumunca. Onun sabahına uyanırsın sen uyuyunca. Çek kamıştan elini canım acıyor, parmakların perdelere değil kalbime dokunuyor be neyzen. Ne o, aşka beni mi anlatıyorsun yoksa iniltilerinle? Beni kıskanır aşk, söyleme çok büyüdüğümü, ihanetin en büyüğünü benim soluduğumu anlatma ona. Zeytin gülüşlü kanatsız kuşların lanetine hapseder sevgiliyi, kıyamam. Ey sesi gül kokan neyzen, bitmedi mi söyleyeceklerin? Bu kadar derin solu...

Yıllarca çile çeken bir dervişin Fakr'a açlığı, senelerini dört tarafı taş soğuklar arasında geçiren mahkûmun özgürlüğe hasreti, ömrü vatansız geçen gurbetçinin sılaya özlemi gibi sana aç, sana hasret, sana özlemle dolu iken gittin Ebruli. Sana; Kâbe'nin örtüsüne tutunup: Cennetine al beni diye ağlayanlar gibi yalvarmış sevgi alınıp sevgi verilen cennetinde bana da yer vermeni istemiştim sadece. Her tarafı sarkıtlarla dolmuş bedenimi güneş sıcaklığı koynuna alıp eritmeni beklerken, ansızın kayboldun ufuklardan toplayıp ışığını. Keskin bir bıçak gibi gittin. Savaş sonrası oğullarını kaybeden anaların acı feryatlarını bırakıp secdelerime ağır bir zemheri gibi gittin. Ah keşke gitmeyi bilemeyeydin de gidemeyeydin... Ey kapısı benden önce hiçbir beşer için açılmamış mavi renkli cennetim! Ey Naim Cenneti'nin güzelliğinin zekâtıyla yaratıldığı Sevgili, nerdesin? Hangi gökyüzüne bakıp hangi hatıraları tutuyorsun aklında? Hangi kayan yıldızın kanatlarına ba...