Soğuk geçen yıl sona eriyor işte. Pamuklu kaftanımı sırtıma geçirip Güneşlenmek için sundurmaya çıkıyorum. Güneydeki meyve bahçesinde ağaçlar çıplak, Tek yaprak yok koca bahçede. Kuzeydeki bahçe ise kurumuş dallar yığını. Son damlasına kadar boşaltıyorum testimi. Ve dönüp mutfağa bakıyorum, Bacasından duman tütmüyor mutfağın. Kitaplar ve şiirler sedirin üzerine dağılmış, Mumun canı çıkmak üzere, Okumaya vakit kalmayacak. Buradaki hayatım Chen'deki 1 gibi değil, Fakat yine de bazen acı sitemlerden çekiyorum, Edip eylemekten çok düşünmeyi seven Aylak birinin maruz kalması beklenen Üstü örtülü suçlamalardan... Bunun için de, huzursuzluğumu yatıştırmak için Kendi kendime, "Aklından çıkarma," diyorum, "Eski bilgelerin de aynı çöküntüyü yaşadığını!." 1 Confiçius'un ölümcül açlık çektiği yer Tao Yuan-Ming Çeviri: Cahit Koytak
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"