küçük odada üç kişi vardık; ben, geceyarısı bir de sessizlik üçümüz de candan arkadaştık kurt yemiş, aşınmış, köhne odamda üst katta, bir tavan arasındaydık, ben, geceyarısı bir de sessizlik. çabucak ayrıldı geceyarısı, yavaşça, geldiği gibi çekildi, biz ikimiz kaldık, iki yakın dost. sevinçle kederle, ben ve sessizlik. sessizlik, hafif bir kadın örneği, dizime oturdu ve beni sardı öpüşü kanımı dondurdu sanki vücudumu baştanbaşa ürpertti. bağırarak ağlamaya başladım. arkamda çatlayıp gıcırdadılar köhnemiş eşya. ve tembel sessizlik kahkahalarla çekildi gitti... tavan arasında kaldım yapayalnız. Sandor Forbath
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"