Güvercin Gerdanlığı

Yıkanan bir kadın ıslak, ağır saçlarıyla Orada sudan çıkarsa, öğle yangınında yapayalnız Ve gizlenirse gölgede, o zaman değişir ormanda Şarkısı ırmağın ve yeşile keser sureti. Yüz kollu ırmak tanrısı boynuzu Soğuk suyun pul pul ışığı üstünde, Ve eskilerden bir uçak gibi ürker Yeni zamanlardan yusufçuk. Arseni A. Tarkovski

Yazsaydın. bugün, mektubun gelirdi Ben böyle içten çağırırken onu, kendiliğinden gelirdi, Pulsuz ve damgasız ve paraya başkaldıran, Kaydedilmiş ve gül tarlası kokmadan, Adressiz, kredisiz konardı konacağına, Tüm askeri postalardan ve postacılardan uzak, Hatırım için, uçardı gömütüme dek de olsa, Toprağın arasından bana, nasıl olursa olsun, yalnızca buraya! Bir satır yaz bana, tek bir tane uçur Sesli harfler üstünden kuş kanadında buraya savaşa. Bir mektup nedir ki! Peki, hatırım için sözcüksüz olsun, Deli divaneyim sana mektupsuz da. Bak batıya, bak dağlara, gör, Bak denizin maviliğine ioa aoi. Bir an birlikte mekân ve zaman Yalnızca kanatlardır şaşkın düşü tutuşturan, Ve şimdi tut soluğunu öyle taşısınlar seni Dünyada sevmedim hiçbir şeyi Çocukluğumda uçuşan Hayaller hummasını Sevdiğim kadar. Yeniden kulaklarda uğuldar, Dünya gürültüye boğulur, yalnızca ben Yavaşça hızlanırım, hafif adımlarla Sessizliğimin sesini dinlerim. Girdim sırça fanusa, Elimde kelebe...

Uzun süredir öyle yaşıyorum ki, Duyuyorum zaman zaman, Üzerimden nasıl akıp gittiğini Soğuk ve berrak suyun. Ve ben yatarken nehrin dibinde, Ve söylüyoruz bir şarkı Çimle başlıyor, üstü yağmurla kaplanıyor, Açamıyoruz artık ağzımızı. Uzun süredir öyle yaşıyorum ki, Konuşamıyorum artık, Düşümde bir kent gördüm Sahili betondan. Ve ben yatarken nehrin dibinde, Ve bakıyorum sudan uzaklara Işığa, yükselen evlere ve Yeşil yeşil parıldayan yıldızlara. Uzun süredir öyle yaşıyorum ki, Ve sen gelsen bir gün Ve kapasan gözlerimi, Bu bir yalan olurdu, Eğer sen beni yalnız bırakıp gidersen, Ben seni alıkoyamam. Ve peşinden gelmezsem bir kör gibi, Bu bir yalan olurdu. Arseni Tarkovski

Birlikte olduğumuz her an bir şölendi, newroz şenlikleri gibi, koca dünyada bitek ikimize. Sen pervasız ve hafiftin kuş kanadından bile, bir rüzgar gibi inerdin merdivenlerden ikişer ikişer aşıp basamakları, bir çırpıda nemli leylakların arasından kendi topraklarına alırdın beni, aynanın öte yanına. Gece olunca haz bahşedilirdi bize açılırdı kutsal kapıları tapınağın karanlıkta ışıldar, ağır ağır aramıza uzanırdı çıplaklığımız. Uyanınca varlığına şükrederdim, yine de bilirdim minnettarlığımın karşılıksız kalacağını. Sen uyurdun ve o göksel mavilikleriyle okşayabilmek için kirpiklerini, masadan üzerine eğilirdi leylaklar, o mavilikle okşanan kirpiklerin dingin olurlardı ve ellerin hep sıcaktılar. Nehirler çağıldardı elindeki kadehin içinde, dağların başı dumanlanırdı, yakamoza boğulurdu denizler, sonra sen elinde o camdan atmosfer, tahtında uyuyakalırdın ve Aman Allahım!, sen yanımdaydın. Uyanırdın ve biçim alırdın, insanların her gün söylediği sözcüklerin, a...