Leyl-i ruzem, ruhumun sultanı Karanlığa saçar filizleri, baharı Leyl-i ruzem ayışığında açar, Terk eyler gönlüme misk-i amber-i aşkı. Leyl-i ruzem filizlenir yağmurda Ruhumdan akan hatıraların yağmurunda; Aradım rayihanın özünü çiçeğinden ötede, Ve bir yudum şarap, kadehinde... Leyl-i ruzem geç saatlerde gelir Dokunmak için Leyla'nın busesine, gözlerime Gönülden tatlı hayaller volkanlar gibi fışkırır Mest-ü hayran oldum bu muhteşem süprizle Leyl-i ruzem, mehrimdir sana kalbim Kendininmiş gibi al ve yönet, Ve aşkınla mest olduğumda aldığın aklım Bende ahmaklar okyanusuna daldım. Muhyiddin ŞEKUR Çeviren: Abdulvahid Coşkun
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"