Güvercin Gerdanlığı

Herkimsen şimdi ellerinde tutuyorsun beni, Biri dışında faydalı olmayacak hiçbir şey, Dürüstçe uyarıyorum seni bende daha fazla ilerlemeden önce, Her ne sanıyorsan onun çok uzağındayım. Kim o takipçim olmaya gelen? Kim o kendini muhabbetime soyunduran? Yol belirsiz, sonuç kesin değil, hatta yok edici, Bunların hepsini bir kenara koysan bile, yalnızca ben senin biricik ve seçilmiş miyarın olmayı umarım, Çıraklığın çok daha uzun ve yorucu olabilir, Hayatının bütün geçmiş kuramları ve etrafında yaşanan tüm biteviyelikler yasaklanabilir, Bu yüzden daha fazla zarar vermeden kendine terk et beni, çek ellerini omuzlarımdan, Bırak beni ve yürü git yoluna. Ya da ne bileyim gizlice bir ormanda, Ya da açık havada bir kayanın arkasında, (herhangi bir evin raflı odasında asla ortaya çıkmam, ya da bir toplulukta Ve kütüphanelerde tıpkı bir ahraz, bir ahmak, bir doğmamış veya bir ölü gibi yalan söylerim,) Fakat seninle sadece, etraftan ilk bakışta kimsenin görüp fark edemeyeceği yüks...

Her kimsen korkuyorum sen rüyaların adımlarıyla yürürken Korkuyorum bu sözde gerçekler ellerinin ve ayaklarının altında erirken, Hatta şimdi yüzündeki parçalar, sevinçlerin, sesin, evin, işin, tavırların, sıkıntıların, budalalıkların, giysilerin, suçların senden dağılıp harman olurken, Gerçek ruhun ve bedenin önce bana görünüyor, Onlar korkulardan, ticaretten, dükkânlardan, çalışmadan, çiftlik elbiselerinden, evden, alıştan, satıştan, yemeden, içmeden, acı çekmeden, ölümden ileriye fırlıyor. Her kimsen ellerimi üzerine kapatıyorum, böylece benim şiirim oluyorsun, Kulağını dudağıma alıp fısıldıyorum, Tek bir kadın ve erkeği bile daha çok sevmedim senden. Ah ben üşengeç ve dilsizdim, Çok daha önceden yolumu doğrudan sana çevirmeliydim, Hiçbir şeyi değil seni ifşa etmeliydim, hiçbir şeyin değil senin şarkını söylemeliydim. Ne varsa terkedip geleceğim ve senin şarkılarını söyleyeceğim, Kimse seni anlamadı, yalnız ben anlarım, Kimse sana adil davranmadı, sen bile kendine a...

Sessiz sabırlı bir örümceği, İzledim küçük bir çıkıntının üzerinde duruyordu bir başına, İzledim çevreleyen sonsuz boşluğu keşfederken, İplikçikler fırlattı dışarıya, iplikçikler, iplikçikler, kendinin dışına, Hiç dolaştırmadan onları, hiç usanmadan hızlanarak. Ve sen ey ruhum duruyordun, Çevrilmiş, çözülmüş, uzayın sonsuz okyanuslarında, Durmadan düşünerek, tehlikeye atılarak, fırlayarak, çabalıyorsun dünyaları birleştirmeye, Gereksindiğin köprü kurulsun, tutsun saldığın yumuşak demir, Attığın ağın lifleri sarılsın bir yere, ey benim ruhum. Walt Whitman

İşkillenme sakın, gocunma benden!...Ben tabiat kadar ateşli,      tabiat kadar hovarda, ben Whitman dedikleri herifim. Güneş senin üstünden el çekmedikçe, bil ki el çekmem senden, Nehirler vazgeçmedikçe senin için çağlamaktan, bırakmadıkça             ağaçlar senin için uğuldamayı, bil ki senin için çağlayacak,             senin için uğuldayacak sözlerim. Kadınım,söz kesilmiş say aramızda!...Diyeceğim, beni gönlünce             karşılamak için hazırlığa koyul şimdiden!... Ben gelinceye dek sabırlı ol, uslu otur emi!... Ayrılmadan şöyle iyice bi bakayım da gözlerine, beni akıldan             çıkarmayasın, unutmayasın beni… Walt Whitman Çeviri: Can Yücel