Güvercin Gerdanlığı

sanırım keder acıya dönüştü ve biz hissetmedik sanırım neşe coşkuya dönüştü ve biz hissetmedik çiçekli bir dal büküldü bölündü ikiye ve yokoldu sanırım bir gözyaşı yuvarlandı denize ve biz hissetmedik sallanırken içimizdeki salıncakta haykırdı kalbimizin sirenleri sanırım dikenli bir çalılıktı yanan içimizde ve biz hissetmedik sönünce ateş dumanlar sarıp büyüttü ufkumuzu sanırım biri ezdi kalbimizi ve biz hissetmedik bir bulut yağmur damlası hafifliğinde taşıdı bizi sanırım kırdık onun da belini ve biz hissetmedik Zafer Şenocak

bize ulaşan yollar da kısalıyor artık saydam neredeyse güneşin altındaki duvar orada bir kadın yaslanıyor kapıya güzelliği görünmezliğinde yarım kalmışlığıyla her şey ilk adımımızı bekliyor kımıldamıyoruz yerimizden ellerimizi geri çekerek uyumaz insan eğer uyanmak istemezse bir düşten bir zaman yaslanır kapıya ve düşer peşine hiç yazılmamış bir dilin Zafer Şenocak