Güvercin Gerdanlığı

Kar yağıyor, kar yağıyor... Ve genç bir kız ıslak kaldırımda Sessizce ağlayarak yürüyor. Niçin böyle ağlıyor, ve niçin yürüyor Bilinçsizce ileri geri salınarak, Yeni yılın ilk gününde? Belki de sırası gelmiştir: Hayatın beraberinde acı da Sunduğunu öğrenme sırası. Bu yüzden ağlıyor, yutuyor Yağan karı ve gözyaşlarını, Dolanıp duruyor ıslak kaldırımda. Mutluluğu bir daha asla Bulamayacağını düşünüyordur muhakkak, Mutluluğu sonsuza dek yitirdiğini. Böylesi bir aptal kafa nereden bilsin ki Herşey – kar misali – Gelir, erir ve yitip gider. Hiçbir şeye öyle ağlamaya değmez. Kar yağıyor... Gevorg Emin