Ben içimde can çekişen bu hüznü Seninleyken öldüremem. Unutup ta yeniden hatırladığım Bir hayat hikayem var sanki. Her dakikasını seninle geçirdiğim, Zamana kızgın, ölümden korkan, Hiç kimsenin ortak olamadığı Ve senin bile yaşarken gerçekliğinden Haberdar olamadığın bir hayatı hatırlıyorum. İçimde can çekişen bir hüznü saklıyorum sanki. Sen olmuş her yanım; İlacım yok. Gözlerim bulanık bakıyor. Yanıp sönüyor yokluğunda benim gibi yıldızlar. Yandığımda sen, söndüğümde ben… Birer birer yanıyoruz Ve bu yangının yasını tutan da ben. İçimde can çekişiyor bir hüzün. Hüznüme sebep ararken büsbütün hüzünleniyorum. Her şeyin bu kadar gerçek olamayacağını düşünürken; Sözler bir çırpıda sen kokan dudaklarımdan çıkıveriyor. Sözler… Sözler sana olan bu büyük hüznümü, Bir diğer adıyla düğümlenmiş aşkımı anlatırken; İçimdeki yalnızlığım merakla canlanıyor. Düşünürken beni dayanılmaz korkulara salan, Bizce gerçek, dünce yalan sözler Sorgulatıyor dünyayı. Bir anda...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"