Güvercin Gerdanlığı

Ârif ol ehl-i dil ol rind-i kalender-meşreb ol Ne Müselmân-ı kavî ne mülhid-i bî-mezheb ol Akla mağrûr olma Eflâtûn-i vakt olsan eğer Bir edîb-i kâmili gördükde tıfl-ı mekteb ol Âf-tâb-ı âlem-ârâ gibi sür hâke yüzün Kevkebe basdır cihânı hem yine bî-kevkeb ol Lâ-mekân ol hem mahallinde yerin bekle yine Gâh mihr-i âlem-ârâ gâh Mâh-ı Nahşeb ol Âşık ol amma alâikden berî it gönlünü Ne ham-ı gîsûya meftûn ne esîr-i gabgab ol Hızr'a minnet çekme var sonra dil-i Nef'î gibi Lûle-i âb-ı hayât-ı feyz ile leb-ber-leb ol Nef'î

Yazanlar peykerim destimde bir peymâne yazmışlar Görüp mest-i mey-i aşk olduğum mestâne yazmışlar Bana teklîf-i zühd etmezdi idrâk olsa zâhidde Yazıklar kim anı âkil beni dîvâne yazmışlar Değildir gözlerinde sâye-i müjgânı uşşâkın Hatın resmin beyâz-ı dîde-i giryâne yazmışlar Benim âşık ki rüsvâlıkla tutdu şöhretim şehri Yazanlar kıssa-i Mecnûnu hep yâbâne yazmışlar Nice zâhirdir ey Nef'î sözünden dildeki sûzun Yazınca nüsha-i şi'rin kalemler yâne yazmışlar Nef'î

Tûtî-i mu'cize-gûyem ne desem lâf değil Çerh ile söyleşemem âyînesi sâf değil Ehl-i dildir diyemem sînesi sâf olmayana Ehl-i dil birbirini bilmemek insâf değil Yine endîşe bilir kadr-i dürr-i güftârım Rûzigâr ise denî dehr ise sarrâf değil Girdi miftâh-ı der-i günc-i ma'ânî elime Âleme bezz-i gevher eylesem itlâf değil Levh-i mahfûz-ı suhandir dil-i pâk-i Nef'î Tab'-ı yârân gibi dükkânçe-i sahhâf değil Nef'i NEF’Î FELEK İLE NEDEN SÖYLEŞMİYOR? 17. yüzyılın kudretli ve dâhi şairi Nef’î’nin bir gazeli vardır ki, büyük bestekâr Itrî tarafından şarkı olarak bestelenmiş ve asırlardır dillerimizden düşmüyor, ruhumuzun telini titretmeye devam ediyor. Tûtî-i mûcize-gûyem ne desem lâf değil Çarh ile söyleşemem âyinesi sâf değil… Bu şarkı için eskiler “merace’l-bahreyn” yani ‘iki denizin buluştuğu kavşak’ tabirini kullanırlar. “Merace’l-bahreyn” ibaresi Kur’an’da geçer. Bu terkip biri tatlı ve biri de tuzlu iki denizin sularının birbirine karı...