Güvercin Gerdanlığı

Şairim ben; ama şiiri Kendisi olarak umursamam bile. Gece ırmağının taşıdığı yıldız Çirkinleşir göğe tırmanmak isterse. Zaman damla damla eriyip gitmede Karnım tok sütüne masalların Ben gerçek ve elle tutulan bir dünyayla beslenmekteyim Göğün köpükleridir yükselen üstünde o dünyanın Girip yıkanasın diyedir kaynak Orada ürpertili ya da dingin sular Birbirlerine karışıp sarmaşırlar sevimli, akıllı şeyler konuşarak Birtakım şairler- ırak olsunlar benden- Tepeden tırnağa çamur içinde Yalandan bir sarhoşluğun imgelerini kusarak Yolculuk etmedeler birinci mevki bir esrimede Meyhaneler de ırak olsun benden Ben akla giderim ve daha öteye… Hiçbir şey ruhumu alçaltamaz Dalkavukluğa, ikiyüzlülüğe… Sev, ye, uyu, iç: kendine Ölçü olarak evreni almalısın. Bizi yoksul ve tutsak kılanlara Bir zerresini bağışlamam yaşama hakkımın. Hiçbir uzlaşmaya yanaşmadan Mutlu olma hakkımı haykırırım Kızarır yanaklarım tutkudan Tutuşur ateşler içinde kanım. Hiç kimse beni susmaya ...

Sevgilim ne zaman sokaktan geçse serçeler barıştı güvercinlerle. İncelikle basar basmaz kaldırıma güzel ayak bileği ışıldadı usulca. Efil efil titreşince omzu baktırdı arkasından bir çocuğu. Yürüdü salınarak - lâmbalar yanmaya ve bakmaya başladılar hayranlıkla. Ve güldü hepsi, umurlarında değildi o benim doldurmuşsa yüreğimi. Kollarımda salladığımı titizlikle korktum elimden alacaklar diye! Ama onların bu keyifli halleri yok etti içimdeki kıskanç çiçeği. Ve sevgilim yürümeyi neşeyle sürdürdü, ardından incecik bir yel kıvrılıp büküldü! Attila Jozsef Çeviren: Kemal Özer

Bütün bir hafta, aralıksız Annemin görüntüsü geçti gözlerimden Kolunda ağır çamaşır sepeti Çatı katına tırmanırken Ve ben yaramaz, delişmen çocuk Bağırır, tepinirdim yerimde Bıraksın da koca sepeti Çatıya beni taşısın diye O, söylenmeden, bana bakmadan Çıkar, sererdi çamaşırları Göz kamaştıran aklıkta çamaşırlar Sallanır, döner, hışırdarlardı. Ağlamak için çok geç şimdi; Annemi uçuşan kır saçlarıyla Görüyorum gökyüzü sonsuzluğunda Göğün suyuna katarken çivitini... Attila Jozsef Çeviren : Ataol Behramoğlu

Şimdi iki milyarlar zincirlemek için beni Benden bir çoban köpeği yapmak niçin kendilerine Fakat iyilik, şefkat ve nicelik duyguları Göç ettiler onların dünyasından Güney'e. Artık ışık içinde göremiyorum bu dünyayı Göremiyorum , deney tüpüne bakan bir doktor rahatlığıyla Diz çöküyorum, haykırıyorum yenilgimi Sevgilim, bir an önce gelmezsen yardımıma Köylü nasıl toprağa muhtaçsa Yağmura, güneşe nasıl muhtaçsa, muhtacım sana Bitki nasıl ışığa muhtaçsa Ve klorofile, fışkırmak için topraktan, Muhtacım sana, çalışan kalabalık Nasıl işe, ekmeğe, özgürlüğe muhtaçsa Ve nasıl avuntuya muhtaçlarsa kuşatıldıklarında Çünkü gelecek doğmadı daha acılarından. Bir köye nasıl okul, elektrik Su, taştan evler gerekliyse Çocuk nasıl gereksenirse oyuncaklara Isıtan bir sevgiye; İşçi için bilincin Ve gözüpekliğin anlamı neyse Yoksul için onurun; Ve bulanık çocuklarına bu toplumun Bir hayat çizgisi nasıl gerekliyse Ve nasıl gerekliyse hepimize Akıl, uyanıklık, yol gösteren b...

Şu dünyada düşeceksen yollara, İyisi mi yedi kez doğmaya bak Bir kez, yangın çıkan bir evde doğ, Bir kez, buzdan soğuk sellerde, Bir kez, azgın deliler arasında, Bir kez, olgun bir buğday tarlasında, Bir kez de kimsesiz bir manastırda, Bir ağızdan ağlayan altı bebek, yetmez: Sen kendin yedinci olmaya bak. Canını kurtarmak için dövüşeceksen, Karşısında yedi kişi görmeli düşmanın, Biri, pazar günü dinlenen bir işçi olmalı, Biri, pazartesi sabahı işe başlayan, Biri, para düşünmeden bir şey öğreten, Biri, boğularak yüzme öğrenen, Biri, koca bir ormanın tohumu olan, Biri de yiğit atalarının koruduğu bir torun, Ama onların bu hünerleri de yetmez, Sen kendin yedinci olmaya bak. Bir kadın mı bulacaksın kendine, Yedi erkek birden düşmeli o kadının peşine, Biri, güzel sözlere kanan, Biri, başının çaresine bakan, Biri, kendini hayalci sanan, Biri, eteğinin altından kadını okşayan, Biri, hiçbir numarayı yutmayan, Biri, kadının düşürdüğü mendile basan; Sinek gibi vızıld...