daha diyerek açtım gözümü göz ki; nuru çekilmiş görmekten yorulmuşum, malum geç girip güneşsiz kalktığım yataklarda buruşuk çarşafmış içim, içim; merdiven dolu dünya indikçe kuyuma; hırçın karanlık sonsuz benlere sürükledi beni anladım. riya, şimdilik vardığım son nokta biri dedim beni alsın biri dedim beni alsın üç oldular sonra düştüm dizlerimin üstüne daha diyerek açtım gözümü anladım iran değilim. son masal okunurken, kitle çocuğa, uykusuz kalan fin nokta idim. değerli sanıyordum kendimi; elmas işleyen toprak, kulun şarjörüne sürülü tanrı gibi ne ise verilen onunla gönendim. döndüm baktım kendime hava kapalı. iyiyim, yağmura çıkmış köpekten daha iyiyim sevgilim sorun yok bu ormanda. bu dağ çıban, bu nehir kan ve bu kadar kadın olmasa! İnan Ulaş Arslanboğan
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"