Saklı bir şey vardır her insanın içinde, Biliyor musun arkadaş, ne olduğunu onun? Dayanandır o, bir milyon yıldır darbelere Ve sonuna dek de dayanacak olan. Önce doğdu o, takvimlerden, Ve büyüdü ötesinde yaşamın, Kesti zehirli sarmaşıklarını şeytanın Bir bıçak gibi, dehşetli yangın. Oydu harlayan ateşleri, yokluğunda ateşin Ve tutuşturdu aklını insanın, Su vererek çeliğine kurşunlanmış yüreklerin, Başladığı andan beri zamanın Süzüldü sularından Babil'in, Kayıplardayken herkes, Haykırdı kıvranarak ıstırapla, Ve gerildi kanayarak çarmıha. Aslan ve kılıçla öldü Roma'da, Küstah, zalim düzende, Ölümcül kelime Spartaküs olduğunda, Appian Yolu boyunca. Yürüdü Wat Tyler'in yoksullarıyla, Korku saldı efendiye ve krala, Süslenmişti onların ölümcül bakışlarıyla, Hep yaşayan bir şeymişçesine. Gülümsedi kutsal masumiyette, Geçmişin conquistador'larından evvel, Mütevazı, uysal ve bihaber, Altının ölümcül kuvvetinden. Taştı hazin Paris sokaklarından ...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"