Güvercin Gerdanlığı

Ud, felaketlerdeki yoldaşım İç çekişlerimin kusursuz şahidi Tüm haykırışlarımın sadık kâtibi Ah ne çok kederlendin benimle  Acılı gözyaşlarım seni öyle çaresiz bıraktı  Hoşa gidecek seslerin peşinden koşar oldun  Ama bulduklarını da birer ağıda çevirdin hünerle  İşte şu eski dost, acılar, yeniden çalar oldu  Eğer farklı bir ezgi çalmanı istersem  Yayların gevşeyecek bir bir ve ben sersem  Oysa görüyorum çektiğim bütün ahları  Hüzünlü veryansınlarımın keyfine bırak beni  Acının içindeki keyfe mecbur et beni  Böyle tatlı bir keder tatlı bir sonu hak eder Louise Labe Çeviri: Fatma Büşra Helvacıoğlu

Ben senin öpücüklerini yutayım, sen de benimkileri yut, Ve ağızlarımızla birbirimizin mutluluğunu yudumlayalım, İki yaşamı olabilir hem sevenin. Hem sevilenin, ben sende, sense bende. Louise Labé

Yaşıyorum, ölüyorum: yanıp suya batıyorum. Sonsuzca sıcaklıyorum soğuğa uğradığımda: Yaşam hem fazla yumuşak hem fazla sert bana. Neşeyle karmakarış, büyük büyük sorunlarım: Aniden güler ve ağlamaya başlarım, Binlerce dert uğraştırır beni zevkle: İyiliğim çıkıp gider hiç dönmemecesine: Birdenbire kupkuru olur toylaşırım. İşte böyle hep Aşk çekip çevirir beni: Ne zaman dertlerim daha da arttı sansam, Düşünmeden, dertsiz buluveririm kendimi. Sonra, inanırken neşem kesindir diye, Arzuladığım bahtın zirvesine çıktığıma, Yeniden döndürür beni ilk mutsuzluğuma. Louise Labé