Güvercin Gerdanlığı

Hiç uğramaz oldum, unuttun eski sokağını taş duvara güzelleyen sarmaşığı ve seni emziren ahşap evinizi, ne çabuk! Bir sitem bir gönül alma değil bu, alınma beni anla, işte hâlâ bir çocuk geziniyor içimde düşe kalka, yara bere içinde dizleri. Bilemem, belki de gelip geçiyorsundur eski sokağından sektire sektire anıları ve hüzünleniyorsundur göremeyince yerinde yeller esen adın kazılı ağacı. Geçersen uğra çay demlerim, istersen ıhlamur, sahi, zili bozuk kapının, seslen, küsüp gitme, çocuk ol, ufak bir taş at pencereme uyansın sokağa insin, elinden tutsun anılar. Hiç düşündün mü, sordun mu kendine, nereye uçuşur anılar bir sokak künyeden düştüğünde Ruşen Hakkı

Bir eski kilim yayılı elma ağacının altında ve bir kitap... Hızlı bir okur gibi çeviriyor yapraklarını kitabın ağaçtan hırsızlama inen bir şirin rüzgâr! Belki böyle hızlı çevirmezdi güz vurgunu kitabı okuyup yazması olsaydı rüzgârın, arada bir gökyüzüne bakar düş süzer bulutlardan ve meyvenin âsi çocuğu elma kurdunu severdi belki hüzünlenip şiir de yazardı ayrı düşmüşse sevdiğinden... Yıllanmış bir aşkı güzelliyor akşam serinliğinde, balkonda sırtıma usulca bırakılan hırka! Ruşen Hakkı

1. / Gelirlerse evimde kitaplarım aşkımı suluyorum arada bir. Evcil saksılarda küpeçiçekleri kıyıcığına güneş düşse sevinir. Ahşap evlerin asma kilitleri ve pazen donlar asılı balkonlara ve demir ve bilek ve de demirli bilek sürgünler ormanında bir budala. Beni mi tutukladılar neden mi tutukladılar köprünün öte yanı güneş... 2. / Didingen bir arıyı söylemek övgüler düzmek peteğin düzenine ya da durup dururken mimlenmek engellemek güzele geçitlerde ben seni severdim ya, gene de seviyorum karanfile duruyorum adın geçtikçe Ruşen Hakkı