Güvercin Gerdanlığı

kavak ile… söylediğimdir: senden sonra göğe sürmedim ellerimi değmedim karanlık örtüsüne zamanın dibindeyim suların ve mağaraların acıdan boğuluyorum ah sevgilim! ah aşkım! sen bunu bilmiyorsun… her yanı tutan suyu görmüyorsun. elimi göğsüne koyuyorum ıslak değilsin bense dibindeyim suların ve mağaraların… kavak ağacının söylediğidir: ardına bakmadan uzaklaştı sığırcık dallarım boşluğa düşüyor işte yer çekiyor, yer altı istiyor gövdemi menendi yok bir kavak ağacıyım gölgemi yok saysınlar yine de güzün alnında vurduğum o damga… söylediğimdir: senden sonra kestim avludaki ağacı dalları eğilmesin orada geçen günlere çocuksu bir telaş benimki, ucu yırtılan yaşam… bırakıyorum kendimi karmaşanın ortasına tanıdık değil bu yangın, acıların çarpık yüzü uzatılmış da bu avluya bırakılmış sanki açıyorum peçesini, tuhaflık aynadaki ben! ah! solgunluğun güzel kafiyesi… kavak ağacının söylediğidir: buradayım, içimden geçen bu gök de olmasa bir gün vuracağım...