“19 Aralık 2002 Memet Fuat’ın öldüğü tarih” diye bir cümle döküldü durup dururken dudaklarımdan. Kendimi biraz daha yalnız biraz daha fazla “iki akıntı arasında” hissettim bu içimden gelen ansızın cümleyle. Yaş da geldi yaşlılığa erdi ya, herkese her şeye bir veda gözüyle bakıyorum artık. Eskiden gördüğüm, duyduğum dokunarak geçtiğim her eşyadan, her insandan, her yerden son bir kez daha görerek, duyarak, dokunarak geçeyim istiyorum. Bu büyük hasretle dolu ruhum. Memet Fuat’ın sayfasını ziyaret edip fotoğraflarına baktım, dalgınlığını, gülümsemesini hemen tanıdım, bir yazı okurken ya da bir konuğuyla bir konuyu konuşurken yüzüne oturan o büyük ciddiyeti hatırladım. Verilen e-mail adresine “Seni çok özledim Memet Abi” diye yazdım. 26 Mayıs’ta Eskişehir Şiir Buluşmasına katılmak üzere gittiğim İstanbul’da sevgili Ferruh’un güzel çağrısıyla Kuzguncuk’taki Mülkiyeliler restaurantta buluşuldu. Ferruh ile yaşlılık şikayetleri üzerine sohbet edip o güzel sesle hasret giderirken önce Tur...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"