Güvercin Gerdanlığı

1. Tek kullanımlık eşya gibi durursun mendil, bardak, çatal bıçak; şusun, busun Bir kere kalbini takın kalbini ki yiğitçe, biraz da delikanlı dursun Yalan yanlış yalan dolan falan filan hep gönlünde olmayanı konuşursun O ki senin yurdun yuvandır şol hane en küçük bir lekede sen orda yoksun / Ne söylemeliyim şimdi ki sızlayan yaralarımın acısı dinsin kayıp gitsin avuçlarımdan enkaz o vazo o kıpkızıl gül paramparça zeminde yitip gitsin toz / Binlerce soru işareti var bayım bırak soracak olan herşeyi sorsun Bir değirmi yüzlü çocuk ölü anasının parmağı ağzında, süt emsin de dursun Bir yerlerim dökülür her sarsıntıda! Ah! Elim, ayağım, canım, kalbim yoksun Dağını, ovanı aç göz yaylımında Depremden sonra yeniden kurulursun 2. Yer sarsıldıkça sarsılsın ki süresiz “Buna ne oluyor?” desin insan, çaresiz Cumali Ünaldı Hasannebioğlu