Güvercin Gerdanlığı

Hayâli ârızın bağı gönülde gülizarımdır Açıldı dağlar kim sînede evvem beharımdır Güli ümmidim açılmaz açıldı soldu hep güller Bu gülşende figandan bihaber ancak nigârımdır Hikâyettir sana şerhi derunumdan değil şevka Senin aşkınla yanmak tabemahşer iftiharımdır Neden küstün bilir hep cürmün inkâr eylemez âşık Sebep bu infiale naleî bî ihtiyarımdır Salın ey nahli nâzım gel nolur bir kerre serv âsa Sarayındır bu gönlüm ande eşkim cuyibarımdır Emanet eyledim bir tahfecik ol şahı hubane Gönül derler anın adına Leylâ yadigârımdır Leylâ Hanım

Gam mı bugün eylerse ahibba beni ta'yi Bir bir çıkar ukbada ne derlerse desinler Bu kara yüzüm ağ ola'da rûz-i cezada Şimdi bana dünyada ne derlerse desinler Farkı nedir alemde bana medh ile zemmin Sağ olsun ahibba da ne derlerse desinler. Leylâ Hanım "Evlendiği gün boşanan, babasının vefatından sonra maddi sıkıntılar içinde kıvranan şair kendisiyle ilgili dedikodulara "......ne derlerse desinler "redif gazeliyle cevap vermiştir." Dostlar beni kınarsa üzülmem. / Öteki dünyada herkesin yapıp yapmadığı şeyler ortaya çıkacak ... Bu dünyada benim için övülme ile kınanma farksızdır. / Dostlarım, ahbabım sağ olsun da benim için istediklerini söylesinler.

Nesi var sanki şu dehrin eleminden başka Nesi var kahr u azâb ü siteminden başka Yâri cânım diye pür-rahm ü vefâ sandığımın Görmedim lûtfunu va’d-i kereminden başka Rû-nümâ olmadı âyîne-i pür jeng-i hayât Bana bahtım ile te’sîr-i gamından başka Neşve-dâr olmadı gönlüm feleğin bezminde Kalmadı çekmediğim câm-ı Ceminden başka Dilberimle şu cihân bağını gördüm geçtim Sevmedim bir çiçeği gonce feminden başka Duymaz oldum bu tarab-gâh-ı emelde bir ses Kırılan saz-ı dilin son negamından başka Beni peyrevliğe teşvik iden olmaz Leylâ O sühan-sâz-ı Nazîf’in kaleminden başka Leylâ Hanım