Uykuya daldığında sessizce çektim ellerimi Örttüm düşlerini Ve gözkapaklarının altında gizlenen bala daldım Dualar ettim dermanı kalmayan ayaklara İki büklüm oldum, kalp atışlarına karşı Bir buğday gördüm, mermer ve bakır üstünde Bir damla kan süzüldü gözlerimden Titredim Evet, yatağımda uyuyordu park Kapıya koştum Hâlâ uyuyordu birtanem, canım Dönüp bakamadım Eski ayak seslerini duydum, yüreğimin zilini Kapıya koştum —O ise anahtarı çantasında Bir aşk meleği gibi uyumakta— Yağmurlu bir gece, çıt çıkmıyor yollarda Onun kalp atışlarından ve yağmurdan başka Kapıya koştum Kapı açılıyor Çıkıyorum Kapı kapanıyor Gölgem çıkıyor ardımdan • Madem ki yabancısıyım artık anılarımın ve evimin Neden, “Elveda” diyeyim? Merdivenleri indim Çıt çıkmıyor Onun kalp atışlarından ve yağmurdan başka Ve onun ellerinden sefer arzusuna doğru inişe geçiyor adımlarım Ağacın yanına gittim Burada öpmüştü beni Burada çarpmışa beni Gümüşümsü karanfilimsi yıldırımlar Burada başlıyordu onun dünyası Burada bitiyordu......
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"