Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Elizabeth Barrett etiketine sahip yayınlar gösteriliyor

Elizabeth Barrett

38. Sone Beni ilk öptüğünde yalnız, yazı yazdığım bu elin Parmaklarından aldı öpücüğü; Ve o zamandan beri elim daha beyaz ve daha temiz, Dünya-selamlarına cevap vermekte yavaş, melekler Konuştuğu zaman “Aman dinle’yle,” çabuk. Bir yüzük takamazdım oraya Ametistden, daha güzel görünen, O ilk öpücükten. İkincisi birincisini geçti yükseklikten ve Arayıp bulmaya çalıştı alnı ve kaçırdı yarısını, Öbür yarısı saçın üstüne düştü . Hediyenin ötesindeydi o! Kutsal aşk yağıydı, aşkın kendi tacı, Önde gelen günahlar temizleyen tatlılıktan. Üçüncüsü dudaklarımın üzerinde katlandı Mükemmel mor hâliyle; o zamandan beri, gerçek olan Gururu duydum ve dedim, “Benim Sevgilim, kendimin.” Elizabeth Barrett Çeviren: Vehbi Taşar 43. Sone Seni nasıl severim? İzin ver yollarını sayayım. Derinliğinde ve genişliğinde ve yüksekliğinde severim Ruhumun erişebildiği yerlerin, göze gözükmeden Var Olan ve Mükemmel Güzel. Seni hergünün en gürültüsüz eksikliğinin düzeyinde severim, yanında gün...