Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Şükrü Karaca etiketine sahip yayınlar gösteriliyor

Münâcât

I Ne yana geçsem öbür yanda yanar ateşin Zamanı ve gücümü soğurur azgın bir ırmak Bütün kaybettiklerim sensin ve bilmediklerim Gittim mi dikine giderim bu yüzden Düştüm mü başüstü düşerim Sınamayı seversin, bu senin eski oyunun Bense yanılmaya tutkunum Hem sana tutkunum Hem ortadayım Nöbet davulları çalarım rüsvay oldukça Kapıma karışık notlar koyarlar En muzip yanımla dönerim sabaha Ve senden uzağa Ve sana, Sen, sen, sen ki ne belalar gördüm senin yüzünden Beni "BELA" ile yıkadığın günden beri Kızgın şerbetler içtiğim senin sofrandı Damgaladın da ortada koydun köleni. Gel diyorsun Bense kaza çukurunda çürüyen atlar gördüm Kanatları yanmış anka kuşlarını yol boylarında Yol boylarında yosun tutmuş gemiler gördüm Usta kılavuzlar gördüm şaşkınlık batağında. Dön diyorsun Nasıl yüzyüze geliriz, yüzsüzler şahıyım ben Hadd-i müntehadayım, bir kıyl ü kal içindeyim Hiç bir yerde tarifim yok sanki muhal içindeyim Büzüldükçe üzerime kurar çadırını kork...