Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Karin Karakaşlı etiketine sahip yayınlar gösteriliyor

Stratejik Konum

Bir ılgın ağacıyla tanışmıştım Deniz kıyısında haşmetli neşeli bir yeşildi Çok oturmuşluğum dertleşmişliğim var onunla Güngörmüş pürtüklü gövdesini okşar, hışırtılı dallarına bırakırdım kimselere söyleyemediklerimi Şehre dönmeden sarılır helalleşir Bir sonraki yaza görüşmek üzere derdik Sonraki yaz geldiğimde denizde bir boşluk vardı,Neyi eksik bilemedim önce Derken bir baktım ılgınımı budamışlar ortasından Deniz manzarasını kesmesin diye Bana görünmek istemedi ılgın elletmedi kendini çünkü dalı kalmayınca gövdesini yaprak basmıştı ve güzelim üst dalları artık küskün sarı çırpılardı Denizi öyle sevmişler ki ağacına kıymışlar Sahip olacaksan bir şeye geri kalanı engeldir Stratejik konumun yanlışsa Bedel ödetirler duruşuna ılgın ne bilsin bunları Sevmek ne tuhaf ne acıklı bir kelime Denizin başladığı yerdeduruyorum Kum ıslak ve yoğun Tabanımın şeklini alıyor bastığım yerdse Ama denizin o sıfır noktasında Bir cilveli hareketle siliverir beni İnsanların ...

Beklemezken

Dalgalar vardı denizde Sevdaya gitmişliğim Umuttan dönmüşlüğüm Bir vapurun köşesinde Güzeldim Koparılmamış bir meyvenin dalındaki hasatsızlıktaydım Zamansızlıktaydım Azı karar çoğu zarar derdi bekleyenim Dalgalar vardı içimde Düştüm dalımdan Beklemez oldum. Karin Karakaşlı

Karin Karakaşlı

en zorlu coğrafya: kalp en zalim terör örgütü: aşk en büyük işkence: umut en zorlu taşıma aracı: tabut *** Saç hatırlar bir vakit İçine gömülmüş elleri yüzleri Saç anımsatır şimdi kendinden geçenleri *** Taşa atfedilenleri anımsa Yalan söylersen taş yağar başına Taş kesersin acıdan kavrulduğunda Ve taş basarsın yüreğine dermansızsan O yüzden taşın altına bakacaksın Kaçarı yok Elini taşın altına sokacaksın… *** Evdeki dilbilgisine uymuyor sokaktaki hayat Kabahati yok ki fiil çekimlerinin Zamansız yaşanıyorsa mükerrer acılar Yanayım yanasın yana… *** Çünkü şehir seni sana bırakmaz *** Acıyı bir veren dindirir, bir de zaman. Yoksa kim kimin uçurumuna dal olabilmiş ki? Ama o el var ya, o el, Yine de son çarendir, kalan sevincindir. Tutarsın sımsıkı, Sırtüstü çakılmayasın diye. Karin Karakaşlı