Güvercin Gerdanlığı

KAYIP KÜÇÜK OĞLAN “Baba! Baba! nereye gidiyorsun? Ah yürüme bu kadar hızlı. Konuş baba, konuş küçük oğlunla, Kaybolacağım yoksa.” Gece karanlıktı, yoktu orada hiçbir baba; Çocuk çiğle ıslanmıştı; Batak derindi, ve çocuk ağlıyordu, Ve pus uçuyordu uzaklara. BULUNAN KÜÇÜK OĞLAN Issız bataklıklarda kaybolan gezgin ışığı Takip eden küçük oğlan Ağlamaya başladı; ama hep yakında olan Tanrı, Beyazlara bürünmüş, babası kılığında ortaya çıktı. Öptü çocuğu ve tuttu elinden, Ve getirdi onu, ıssız vadi boyunca, Acıdan bezmiş halde ağlayarak Küçük oğlunu arayan annesinin yanına. William Blake

Ölüm için duramadığımdan - O benim için durdu kibarca - Faytonda ikimiz vardok - Ve ölümsüzlük yalnızca Yavaşça ilerledik - yoktu acelesi Bırakmıştım bir kenara ben de İşlerimi ve boş vaktimi, Nezaketini görünce - Okul bahçesinde teneffüste güreş tutan Çocukların - yanından geçtik - Bakıp duran tahıl tarlalarından - Batan güneşin önünden geçtik - Veya aslında - oydu geçip giden - Düşen çiy damlaları soğuk ve titrekti - Elbisem incecikti - Atkım - sadece tüldendi - Bir evin önünde durakladık Tümsek gibiydi toprakta - Çatı zor seçiliyordu - Saçak silmeleri - yer altında - Aradan - geçen - yüzyıllar Atların başlarının sonsuzluğa Dönük olduğundan ilk şüphelendiğim Günden sanki daha kısa - Emily Dickinson Çeviri: Dost Körpe

Pişmanlık uyanık hafızadır - Eşlikçileri ayakta - Bitmiş eylemlerin varlığıdır - Pencerede - ve kapıda - Geçmişi - ruhun önüne serilir Ve yakılır bir kibritle - İnancın - esnetilmesi kolaylaşsın - Hızlansın diye - Pişmanlık şifasızdır - iyileştiremez O hastalığı - Tanrı bile - Çünkü O'nun eseridir - ve Cehennem gibidir - Emily Dickinson Çeviri: Dost Körpe