Gözüm açık rüyalar gönderdiğin zamanlar bunlar Yeminle! Uyanmayalım, yeminle son nefes, dudaklarında Beni yaşayarak çok harcadı hayat Çok küçükken bıraktım klasik dinlemeyi Dil en iyi küfürle harcanır, bunu biliyorum sakın söyleme İyi olduğum yalan, inanma onlara Kesik bilekten düşen, mendil gibiyim sana Al beni, ama n’olur ağlama Ve kanamanın erdeminden geçerken hassasiyetim Kurumsal bir kimlik gibi sana yaklaşıp, iflas ettim demek değildi niyetim dev bir amme hizmetiydik biz doğaya göbek bağımızı Veysel’den aldık o kara toprak elleriyle kopardı annemizden onun kokusundan nefret ediyoruz artık! Bunun için seviyorum belki kokunu Ve kesmez artık bizi toprak Büyüyen şeylere özeniyoruz Genişleyen göğüslerimiz var Cinayet işleyecek kadar sinirli inip kalkan Şeylerimiz var Ne çok alınganız klasikten uzaklaştığımızdan beri Telefon etmeden gelme Ya da beni öldür git diyebiliyoruz Hayat kısa metraj, onun da yarısı yok sanki Hep seyir halinde üryan duruşlarımız Anne ö...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"