Olmasaydı son aldatışın eğer ey hayat, Yüz kere terk etmiştim şimdiye kadar seni. Çekmezden önce beni kendine yine, Feda etmiştim ölümün ayaklarına seni. Kesmek istediğimde ümitlerimi her defasında senden Açtın hep yüzüme sıcacık kucağını Yaptığın her şey sadece bir aldatmaca, anladım Gizlemişsin ama efsanelerle bu aldatmacalarını. Yok perdenin arkasında bu aldatmacaların dışında bir şey Giydirmişsin binlerce elbise ama bedenine Artık usandığımdan gecenden gündüzünden İstiyorsun onu ve veriyorsun beni emrine Çekiyorsun bir gün aşk peçesini yüzüne Parıldasın diye bir ümit beynimin içlerine Koyuyorsun bir gün şiir ve sanat gururu adını Yükselteyim başımı güneşe, övüneyim şairim diye Geç kaldım çok geç kaldım bu aldatışın tuzağında Bağışlayamam artık yeni bir özürle günahımı Koparınca bağlarımı senden ey hayat yazık! Son aldatışında ararsam sığınağımı Tahran 1333 hş. Nâdir-i Nâdirpûr Çeviri: Nimet Yıldırım
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"