Güvercin Gerdanlığı

Aşk ile viran iden gönlini ma’mûr istemez Hâtırın mahzûn iden bir lahza mesrur istemez Hâk-sâr olup hevâ ile gubâr olan gönül Hâk-i râh-ı yârdan bir dem özin dûr istemez Hoş gören âkil fena tavrını şöhret gözlemez Künc-i uzlet isteyen kendüyi meşhur istemez La’l-i nâba meyi kılmaz bağrını pür-hûn iden Dâmenin pür-eşk iden lü’lü-yi menşur istemez Aşk nakdi bir hazînedür ana yokdur zeval Mâlik olan ‘Avniyâ bir gence gencûr istemez Avnî (Fatih Sultan Mehmed )

Ağlasa derd-i derûnum çeşm-i giryânım sana Âşikâr olurdu gâlib râz-ı pinhânım sana Mesned-i hüsn üzre sen ben hâk-i rehde pâymâl Mûr hâlin nice arz ede Süleyman'ım sana Şem'i gör kim meclisinde ağlayıp başdan çıkar Hoş yanar yıkılır ey şem'-i şebistânım sana Subh gibi sâdık olduğum gam-ı aşkında ben Gün gibi rûşen durur ey mâh-ı tâbânım sana Dün rakîbin cevrini men' eyledin ben hastadan Eyledi te'sir gûyâ âh u efgânım sana Zahm-ı hicrân şerhi çün mümkün değildir dostum Sîne-çâkinden haber versin girîbânım sana Eyleme gönlün gözün cevr ile Avnî'nin harâb Dürr ü gevherler verir bu bahr ile kânım sana Avnî (Fatih Sultan Mehmed )

Sâkiyâ mey sun ki bir gün lâlezâr elden gider İrüşür fasl-ı hazan bâg ü bahâr elden gider Her nice zühd ü salâha mail olur hâtırum Gördügümce ol nigân ihtiyar elden gider Şöyle hâk oldum ki âh itmeğe havf eyler gönül Lâ-cerem bâd-ı sabâ ile gubâr elden gider Gırra olma dilberâ hüsn ü cemâle kıl vefa Baki kalmaz kimseye nakş ü nigâr elden gider Yâr içün agyâr ile merdâne ceng itsem gerek İt gibi murdar rakîb ölmezse yâr elden gider Avnî (Fatih Sultan Mehmed )