Güvercin Gerdanlığı

İçimde kırıldın kristal Koptun, parçalandın, dağıldın, yittin bende Hiçbir ışık bulamaz en küçük emareni Canıma katıp sakladım seni Geceler boyu ıssız ve tenha vadilerinde şehrin Simsiyah uçurum ağızlarında yasakların Yıldızlara verip ağrıyan yanımı Erittim içtim seni kristal Kimse bulamaz artık Kimse bilemez yüzünü, ellerini, gözlerini Ve öpüp içtiğim alnındaki aşk iksirini Duyulsun artık, bilinsin istiyorum Seni ben yok ettim göz bebeklerimde kristal Diplerime, köklerime, toprağıma ektim tohumunu Bereketli yağmurlara karşı tutarak gövdemi Efsunladım seni Cadılar, ecinniler, müneccimler ve büyücüler bulamaz Keşişler, dahiler ve bilgeler asla bilemez İçimin derin sırlarına kattım seni kristal Ellerime, gözlerime, dilime, dişlerime sürdüm çıldırtan sesini Ve zifir gözlerinden ağrılar akmasın diye Ruhumda yaktım bütün parıltılarını Ve çocuksu gülmelerini içip içip Suda eriyen şeker gibi yok ettim seni içimde Yorgun bedenlerde gizlenen hüzün gibi gizledim seni...

seni de vururlar bir gün ey acı uçuşup durduğun kanatlarından sazın sözün türkülerin tükenir ellerin koynunda kalakalırsın şakaklarına kar yağıyor bilesin ey acı gül açan yüzlerimizde göğeriyor rengin senin de biz seni tâ eskiden tanırız hani göğüslerimize taş olur inerden avuçlarımızda hira dağıydın al atların tan yerine ayarlanmış yelelerinde akdeniz rüzgarlarına karışan sendin biliyorum hiçbir tarıh yazmayacak ve bir sır gibi kalacak yakılan kitaplarda göbek bağı anasından henüz çözülmemiş bebelerimize mitralyözlerin okyanus ötesinden ayarlandığını seni de yakarlar bir gün ey acı bir taptuk kul gözlerinden vurursa parmakların eğri ağaç tutmaz çığlıkların çağlar aşar duymazsın ve ben biliyorum örümceği, mağarayı, güvercini, asâyı ve ibrahim’in baltasını biliyorum nereden başladı bu kesik dans ve bu dansa karşı afyonlanmış hecin yüzlü insanlar kim? kim kimin yanında kim kimin karşısında meclis kürsüsünden konuşan bu adam kim üsküdür kız lisesinde okuyan genç kız çantasında kimin fotoğ...