Adım koptu benden, sığ yerinden ırmağın geçti öteye, geçti güz rüzgârından akıntıya kapılmış yapraklar arasından birbirimizi ancak duyabilecek uzaklıktayız artık görüyorum bir an onun beni süzdüğünü karşı kıyıdan suçlu ve alaycı bir gülümsemeyle küçülüyorum gitgide alnıma değiyor bükülmüş dizlerim dölyatağında Güz'ün Maria Banuş Kemal Özer / Ergin Koparan
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"