Eski Güney denen bir süvariler ve pamuk tarlaları ülkesi vardı. Kahramanlık, son günlerini bu güzel dünyada yaşadı. Şövalyeler ve leydileri son kez burada görüldü. Efendiler ve köleler de. Onu yalnız kitaplarda arayın. Çünkü artık anılarda bir hayal o. Rüzgar gibi geçip giden bir uygarlık. Atılsak ne fark eder? Savaş çıkınca okulu zaten bırakacağız. Savaş! Ne heyecanlı. -Aptal Yankiler, savaş istiyor. -Onlara göstereceğiz! Saçmalık bu. Savaş, savaş, savaş! Bu savaş muhabbeti her partiyi berbat ediyor. Öyle sıkıldım ki, bağırabilirim. Hem, savaş falan olmayacak. -Olmayacak mı? -Elbette olacak. Bir daha savaş derseniz eve girerim. -Ama Scarlett! -Savaşı istemiyor musun? -Dur tatlım. Lütfen! -Özür dileriz. Peki... Ama uyarmadı demeyin. Bir fikrim var! Wilkesler'in ızgarasını konuşalım. Geleceksin, değil mi? Henüz düşünmedim. Yarın düşünürüm. Dansların, bizim. Bir Brent, bir ben, bir Brent, bir ben. -Söz mü? -Çok isterim. Ama hepsinin sözü alı...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"