Güvercin Gerdanlığı

Sevişelim ve uyuyalım, Boş verelim dünyaya !  Biz seviştikçe canım, Ne denizde dalga ne dağda fırtına, O güzel başını eğemeyecek asla,  Zira aşk güçlü, kuvvetlidir, Tanrıları ve Ölümü dize getirir ! O beyazlığın karşısında Güneş olsa duramaz  Ağaca boyun eğdiren rüzgar,  Yanında yörende gezer tozar,  Ama saçının teline dokunamaz,  Sen başını sakladıkça Kollarımın arasına ! Ve kalplerimiz el ele, Gözyaşımızla kutsal zambakların Açtığı o huzurlu diyarlara gidince,  İki çiçek gibi, keyfine Değmeyin aşık dudaklarımızın;  Ölümü belki de bu şekilde Yeneceğiz, bir tek öpücükle! Ocak 1846  Theodore de Banville Çeviren: Yakup Yaşa 

Oh ! Quand la Mort... Ah ! Acımasız, zalim Ölüm gelip de  Yakalayınca bizi son öpüşmemizde,  Ve alınca ikimizi de kanadının altına;  Uyuyacak mıyız seninle aynı mezarda !  Birbirini bunca seven bedenlerimizden,  Fışkıracak mı o hoş kokulu güllerden;  Ruhlarımız birleşecek ve mezarımızı  Aşık güvercinler mesken tutacak mı! Nisan 1845  Theodore de Banville Çeviren: Yakup Yaşa