Güvercin Gerdanlığı

1. Kendi geldi, çağırmadım.. Tam akşamın ahengi Sinerken usul masaya Geldi kondu kerata Konuk ya, hoş beş ister Dedim ama susmaz ki! Yoksa iki çift sözü Çıkarıp da zuladan Koymak mümkün önüne.. Baktım olmayacak Döndüm ben de kuşçaya Sonrası bi sohbet bi sohbet! 2. “Kuş kardeş”, dedim bir ara, “Şakırız da sabahacek Sonrası n’olcek? Gün ışıdı mı öteden Aklın fikrin yuvanda: Börtü böcek bitmiştir, Susamıştır yavrular, Hele dişi çenesi! Yani ki gideceksen Niçin kondun a kuşum Masamdaki huzura!” 3. Böyle dedim, demedim Bir ‘pırr!’ sesi ardından Kaldım yine kendime Okkalıca bir sözle: –Çoğu tek’e dermede Ne de insan beyni bu! Var’sın, var’ım! Gerisi Tüyce zahmet, gidene! 4. O akşamdan geriye İki telek yadigâr; Sürtmesin kimse diye İki ayrı kutuda Serdar Ünver

sevdim seni sözün duru dillerinde ve suskunun sevdim işte açarken gök, büyürken deniz hem nasıl sevdim. diyelim yağmur yağıyordu nicedir ilk o yağmurca sevdim bir dosta dokundum sanki gülümsedim bir yoksula seni öyle sevdim güçlüyüm yazgımdan bile çünkü seni yokluğunu silip de sevdim. Serdar Ünver

I Çıtırdayan bir çalı Pırlatır ya yüreği Daracık bir izlekte Öyle işte benim de Kalkıp sana gelişim Dağ yolları düşümde. II Bir böceği elinde Usul usul okşayıp Gülce narin tuttun ya Şöyle dedim, anımsa: ''Böcekleyin yaşarım Yoksan eğer yanımda!'' III Çökse de gecelerde İçimize bin uyku Yine günü gözlerdik Şimdi erken akşamdan .. Üstümüzde kuşörtü Düşeriz düşe yenik. Serdar Ünver