Güvercin Gerdanlığı

I-Bir kere sevdim, kalbim köreldi. Açamadı kendini yeni sulara. Kapandım, sevemedim bir kadını, bir eşi, bir dostu bile... Ben bir kere sevdim, köreldim bir bileme makinesi gibi. Var olamadım tekrar, gösteremedim sevdamı bir daha, tutuşmadım yeni bir kadına... II- Yüzümü aynalarda göremez oldum, soldum, sulanmadım bir daha. Fukara bir palto, susuz bir matara, solgun sarı resimler hayatım şimdi. Ben bir kadın tanıdım, o da yetti, çekip gitti. Ben bir kere sevdim, kalbim köreldi. III- Adımlarım bile yetersiz artık dallardan tutunmaya, gözlerimin eski fecri yok. Şarkılar anlamlı olduğu zaman ben ağlamaklı, anlamsızlaştığı zaman ben zaten anlaşılmaz. Ahhhh! Bir kadının elinden tutmak, beyaz bir güvercinin sıcaklığında "gubuuruk guburuuk" seslerinde... Hayat onunla güzeldi, meyveler onunla tatlı, bahar işte onunla çiçek açtı... Peki ya ben; şimdi sonbahar… Ben bir kere sevdim, kalbim köreldi. IV- Yozlaştım, anti-laik oldum, kaçtım, ruhsuzlaştım, artık benimle gelişen duygula...

Sigaralar arasında duman altı bir gençliğim Ve izmarit sonbaharında yaşam. Kaçamak gülüşler, Baktığım yerde durmalar. Sebepsiz tartışmalar, Yüklenmeler sonucunda büyük ağlamalar... Aslında hayatı keşiş tadında yaşamak, Turuncu turuncu. Bir epiletik durumda yıkılmamak, Hayata bağlanmak... Avazın çıktığınca bağırmak, Bağırılması gerekenleri kocaman susmak. Otu, böceği, kuşu sevmek. Kara, kötü sinekleri bile incitmemek. Tatlı tuzlu yaşamak. Aslında hayatı bir "Molla Zahid" tadında yaşamak, Durak durak. Bir narenciye suyunu bile bir şeylere sebep kılmak, Ölmek için yaşamak. Aldanılması gerekenlere bile aldanmak, İnanmak. Kayıtsız ve şartsız, Buluğ çağında ve intisabsız. Sorgusuz ve sorgulamadan, Bütün bildiklerimizi susarak. Aslında hayatı ölüm tadında yaşamak, Korkusuz aynı dem de korkutmadan, Saatleri ve takvimleri kaldırarak. Koşarak olmasa da yürüyerek, Bir kaç yorgan ve yastıkla yetinerek, Ölümüne anlar kalsa bile üzülmeyerek, Tebessüm ed...