Gün ağarıyor Hüznüne güneş doğmaz bir yoldasın Haraç mezat bir sevdaya sarıp ömrünü Sırtında da ayrılığın ağır yükü Kimsesiz bir dağ başındasın Yolcusun… Yüreğindeki limanlar çoktan yıkılmış Dalgakıranlar sular altında Ve sen çaresiz bir fırtınanın koynunda Bir başınasın Sığınacak yelkenin yok Derin uykular uğramaz sana Kim bilir hangi gecenin koynundasın Boşluğa gömülen bir çığlık gibi Dört yanın sarılmış Çıkmaz bir sokaktasın… Elleri tetikte huysuz sevdaların Çocukluğuna sarmışsın beyaz anıları Soğuk betonlar üzerinde yatsan bile Ateşler ortasındasın Oysa zaman üstüne sürer atını Gözlerinde baharı arayan bir çiçek Bazen çöllere sarılı ömrün Bazı gün ummandasın Gel gör ki sevdan çaresiz İnsan yanmaya görsün bir kere Gel gör ki mezar taşları gibi yalnız Yollar boyunca yaralısın Haraç mezat bir sevdayı sarıp gönlüne Hüznüne güneş doğmaz bir yoldasın Umut dağların ardında talan Uzun yollar ardında gerçek gülüşler Burda kahkahalar bile hep yalan On mily...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"