Güvercin Gerdanlığı

Eylül işte değiştirerek geliyor eziyor hırpalıyor sonra da coşturuyor beni Yeni bir haz olarak hayatın sonbaharında gizli Sarışınlık kokuyordu diyerek Daha iri bir nokta koymadan cümlenin sonuna Nureddin Durman Neden susayım usta, kırmızı bir gök yağıyor üstüme Dörtnala içiyorum rüzgârın soğumuş yapraklarını Göğsümdeki âteş düşüyor soyunmuş dudaklarıma Savurup atıyorum taflan yemiş çocukları, alnından Yürü yürü çoğalıyor eylül denen yol, Geçiyor eşiklerden yağmur kokulu saçlarıyla iki sevgili Ve birdenbire uçuruma düşüyor simyası yalnızlığın... Islak çöl ıslıkları yapışıyor moraran parmaklarıma usta Eylül denen ölüm çiçeğine veriyorum son nefesimi Kurşuna dizilmiş düşlerden tanıyorum hayalifener çocukları Sesime katık yaptığım hüznünden ve içime batan aşk teknesinden Çıkarıp alıyorum incecik çığlıklarını çocuk yanımın Bir sonbahar aynasında unutmak istiyorum yoksulluğunu ülkemin Alışmak toza toprağa bulanmış karanlıklarına serin sokakların.,, Biliyorum, hüzün akşam...