Güvercin Gerdanlığı

Aşkı müşkül gizlemek, halka ayan etmek de güç Zahm-ı hicran-ı dîl’i lâkin nihan etmek de güç. Hâki payinden cüdayım gerçi ol şûhun, fakat, Visali için ağyare arzı imtinan etmek de güç, Eylerim belki dil-i cânânı rencide diye, Her saat, her lâhza feryad-u figan etmek de güç, Yare talimi vefa ettikçe cevr eyler bana, Neyleyim nâmihribanı, mihriban etmek de güç. Kahru zilletle sürünmek - Doğrusu - âsân değil, Bir elîm mevkideyim ki terk-i can etmek de güç, Neş’elerden gam, sürurlardan sefa his eyliyor, Kalbi nâşâdı Nezihe şadıman etmek de güç! Yaşar Nezihe Hanım

Aşkım ebedidir erecek sanma zevale Dönsem elem-i kahrı firakınla hilale Bigane-i gamdın seni ben görmeden evvel Ettin bu gün eglencemi feryad ile nale Aylar seneler böyle firakınla geçer de Hala seni ey zalim edemem Hakka havale Etmez mi eser kalbine feryadı hazinim Kafir bile giryan oldu şimdi bu hale Feryad edip ağlarsa çok mu Nezih'e Düştü gene bir sahili yok bahr-i melale Yaşar Nezihe Bükülmez

Mecnun isen ey dil sana leyla mı bulunmaz Bu goncaya bir bülbül-ü şeyda mı bulunmaz Sun şerbet-i lal-i lebin ağyara vefasız Saki mi bulunmaz bana bir sahbâ mı bulunmaz Arzetmiyorum aleme alam-ı derunum Yoksa bana bir mahremi sevda mı bulunmaz Bir sen misin alemde tabip illet-i aşka Teşhis-i dile başka etibba mı bulunmaz Al aşkını ver gönlümü Allah için olsun Dil vermek için dilber-i rana mı bulunmaz Mesud edecek kimse seni yoksa nezihe Meşgul edecek bir şuh-ı hülya mı bulunmaz. Yaşar Nezihe Bükülmez

Ey işçi Bugün hür yaşamak hakkı seninken Patronlar o hakkı, senin almışlar elinden. Sa'yınla edersin de "tufeyli"leri zengin Kalbinde niçin yok ona karşı, yine bir kin? Rahat yaşıyor, işçi onun emrine münkâd; Lakin seni fakr etmede günden güne berbâd. Zenginlere pay verme, yazıktır emeğinden. Azm et de esaret bağı kopsun bileğinden, Sen boynunu kaldır ki onun boynu bükülsün. Bir parça da evlatlarının çehresi gülsün. Ey işçi Mayıs birde bu birleşme gününde Bişüphe, bugün kalmadı bir mani önünde. Baştanbaşa işte koca dünya hareketsiz; Yıllarca bu birlikte devam eyleyiniz siz. Patron da fakir işçilerin kadrini bilsin, Ta'zim ile, hürmetle sana başlar eğilsin, Dün sen çalışırken bu cihan böyle değildi, Bak fabrikalar uykuya dalmış gibi şimdi. Herkes yaya kaldı, ne tren var, ne tramvay Sen bunları hep kendin için şan-ü şeref say. Birgün bırakınca işi halk şaşkına döndü, Ses kalmadı, her velvele bir mum gibi söndü. Sayende saadetlere mazha...