Tan oldum yerinde tanıdım sabahları. Sanı oldum insanları denedim hayallerimle. Sin oldum yüreğimde yatırdım sevdiklerimi. Şeytan beni affetsin hiç beceremedim kin olmayı. Bu mevsim kar olacağım; ama mavi. Dağlara yağacağım ovaya tane tane mavi mavi. Düşeceğim küçük bir köy meydanına. Çocuklar avuçluyacak beni, mor ellerde sıkılacağım kartopu olacağım; ama mavi. Atılacağım küçük kızın başına tam konarken dağınık saçına dağılacağım; ama mavi kalacağım. Koşacaklar üstümde oynayıp yuvarlanacaklar, ayak izleri kalacak bende. Bir genç kızın koynuna gireceğim eriyeceğim; ama mavi olduğumu bileceğim. Toplayacaklar beni kucak kucak, kucaklayıp yuvarlayacaklar. Adam olacağım köy meydanında; biri başımı biri gözlerimi biri burnumu koyacak. Biri ağzımı çizecek istediği gibi; ama mavi. Akşam bırakıp gidecekler, biliyorum küçük pencerelerinden gizlice seyredecekler. Benim küçük tanrılarım, belki de ay ışığında tanrıları gibi görecekler. Zamanı geldiğin...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"