Güvercin Gerdanlığı

Bir şair ölünce yıkılır gökler, Düşer hayâllerin ipek kanadı. Bir şair ölünce yanar büyükler, Göklere yükselir çocuk feryâdı. Bir şair ölünce öksüzdür artık: Çiçekler, ağaçlar, çocuklar, kuşlar. Bir şair ölünce bin gönül yıkık, Geçit vermez olur küçük yokuşlar. Bir şair ölünce göklerden ona Kucaklar dolusu rahmet yağacak. Bir şair ölünce, ey toprak ana Gözleri mezara, nasıl sığacak? Bir şair ölünce… Ölünce mi âh! Kaç yürek duracak kim bilir yarın? Bir şair ölünce her gün her sabah, Kim kuracak kalbini çocukların? ... Nafiz Nayır