Güvercin Gerdanlığı

beklemediğin bir vedalaşma seni öldürür. öldürür seni aşka tuzak yolculuklar. denizi ancak deniz tanımlar güneşin ayazında gemi çığlığı hıçkırığı bol yolculuk sonu kaptanın anonsu: karmaşa ah veda, boşluğa yama… yarım bardak kırmızı şarabı unutmuşsun. küllüğü boşaltır, geceden kalan bulaşıkları yıkarsın. telaşla ararsın anahtarı. fakat akşamdan kalan anılara virgül koyma isteği başlar sende: matematik defterinde unutulan, edebiyat defterine aktarılamayan yaşanmışla yaşanmamışın ince şeyleri. saksıdaki çiçeğin ışık töreni, balkonun gelgitleri düşer kalemine. uzandığın kanepede, tavanın geometrik öğretisi başlar. kendini yağmurdan önce sınar bulut çavdar ekmeğini reçele banarsın, boşluktaki açlığın için. gözlerin ilişir kordonu manda derili saate. pencereye tüneyen güvercin kümesi gölgelendirir yüzünü. sabah hüznünü süpürür merdiven boşluğundaki tıkırtılar. acıyı acıyla sarar, bir bilinmezliğe dalar çıkar, dalar çıkar umutla asılırsın telefona. alo, sevgi kağıttan gemi ...

acılar uzun yazlar gibidir yaşam akrobat ipinde değnek kıtlık ambarında saklıysa unlanacak darı közü saklayan ocaklarda aramalı ateşi toprağa kök salamıyorsa ayrıkotu dibinde birikmiştir tortusu eski köklerinin çapa gidip geliyorsa, gidip geliyorsa ilkyaz, kozasını çatlatır kelebeğin mermer şekillenemiyorsa ustanın ellerinde ayrıkotu ipi geçiriyorsa boynuna bir gelinciğin sütten yeni kesilmiş taylar gibi koşar ölüm adasız denizlerin azar kimsesizliği ana sahi sormadım sana, bağbozumu doğumunu sahi sormadın, dilimdeki yangını yazdırır şimdi anılarını acemi 'şairin seyir defterine' kanadını dalgalara bırakan, sağırı çağıran martı bir kitabın sayfalarından bakarken hayata kütüphane konuşmalarına koşar akşamlar dinamit hafızamda patlar ana dinamit suda da patlar Mehmet Hameş