Hâlâ kalbimin içinde derin yankılı beyaz bir türküdür durmadan kar yağdığı günler, ürpermelerinde soluduğum, pamuklarına büründüğüm beyaz bir türkü. Ne günlerdi o günler, ey tanrım, bembeyaz karların yağdığı o günler! Şendik çocuklar gibi, yollar açılıp daldığımız gün enginlere. Kar yağıyordu lapa lapa. Biz iki ak görüntü. Yollardaki izlerimizi siliyordu düşen kar ve tüm sırlarımızı toprağa gömüyordu. Ve sen, ve sen, en büyük çılgınlığım benim, bir şiirdin sen, bir kocaman şiir, yüreğimin derinliklerinde çarpan, ve kamçılayan uyuşuk duyguları. Bir şiirdin sen, bir kocaman şiir. Ne günlerdi o günler, ey tanrım, bembeyaz karların yağdığı o günler! Pek az konuştuktu o gün, sevgilim, ama nasıl da duyduktu tüm çarpıntısını yaşamın. Bir türküydü sanki yaşam, bereketli, dolgun ve tutkulu, bizi umutlara, ulaşılmaz armağanlara boğan bembeyaz bir türkü. Ne günlerdi o günler, ey tanrım, bembeyaz karların yağdığı o günler! Şendim o gün çocuklar gibi, hayatı kuc...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"