Her dökülen yaprakta susayan bir şey gördüm Çeşmelerin dibinde büyümeyen ağaçlar Yaklaştıkça ışığa çözülüyor hâleler Saklıyorum kendimi yalnızlığın yerine Öylesine doğmuyor güneşin yedi rengi Uzunca bekleyişin buğusudur ısıtan Özlüyorum elinin değdiği pınarları Ne varsa besliyorum yalnızlığın evinde Semiha Kavak
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"