Ama güllerin ne süt beyazı, ne de kızılı Filizlenmez bu zindanlarda; Bize burada sadece biraz cam kırığı, Biraz taş,biraz toprak verirler: Çünkü bilirler ki çiçeğin bir yaprağı Alelade bir adamın bile derdine derman olur. ... Huzura erdi şimdi bu biçare adam Huzura ya erdi ya erecek. Onu kızdıracak bir şey yok artık, Dehşet de güpegündüz gezinmeyecek, Çünkü onun yaşadığı ışıksız topraklara Ne Güneş doğacak, ne Ay ışığı düşecek. Hayvan asar gibi astılar o adamı: Söylenmedi arkasından Ürkek ruhunu sakinleştirecek İnceden bir matem ezgisi bile, Çabucak çıkardılar adamı, Ve kapattılar bir deliğe ... Haklı mıdır, haksız mıdır, Bilemem tüm bu Kanunlar; Ama zindanda bizler biliriz, Kaya gibidir bu duvarlar; Bir gün burada bir sene kadar uzundur, Öyle bir sene ki, günleri uzadıkça uzar. İlk İnsan katlettiği gün kardeşini Keder dolu dünya dönmeye başladı, Ve bilirim ki, o günden beri İnsanın İnsana koyduğu tüm Kanunlar, Tıpkı bir meşum rüzgâr gibi, Taneyi savurup, samanı tutar. ... Kalbimizde z...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"