Yüzü çevrilmiş olmaya yakın zannedilen ilgisiz ama kendince bırakılmış sözlere uzak cesaretinde son bakış
ben - “yeni bir harf buldum ama söylemem konuşacak kadar göremedik ki bakamadık bile kendimize” kahramanlara özenip çektim kınlarından gözlerimi renklerce yağmalanmış kapalı gök gibi elimi bıraktığım yer kayboldu ne desem üşüdü parmaklarım sırayla sağdan sayarak eğdim eğdim eğildiği kadar kafatasımı kuşlar düştü sokaklara, buzlar çatladı bir bir çocuklar uyandı çocuklar üstünü örttü annelerin toprakla - çocuklar ki yarının cesetleri- kör – “derisine güvenen kadınlar gerçek sanıyor denizden yansıyan şehri Görüyorum oysa bir ben görüyorum karanlığı iliklerine kadar” boynumu kırıp baktım boşluğa bir gün geldi aklıma korktum ışıklar gitmez diye erkenden uyudum uyandım erkenden silinmek üzere yazılmış telefonları aradım buldum eski kitap kapaklarında ölüm oniki punto ve rahatlık unutmak intiharında bir kadındı sen sandım gül üstü yağmur ıslaklığını - gül ki dillerce kurutulmuş bir kelime - sağır –”kimse dağıtmasın beynini ben duyuyorum uzaktan geliyor bu leş k...