Güvercin Gerdanlığı

Üsküdar Asya’dır Çin’e kadar her kış bırakırsa da köpük saçlı kızlarını kıyıya öfkeli bir yağmurla iner rüzgar.. mihrimah güneş saati yanından ince dar bir merdiven uzar soğuk ve dönmez bir kilit çocuk kütüphanesi önünden insanlar yürür ve susar.. Şemsipaşa ceviz bir cami, demirinden yan gözle Cihangir’e bakar demişti ki Tanpınar Üsküdar uçarsa gider İstanbul yürüyemez sokaklarında çocuklar.. Üsküdar Asya’dır, Çin’e kadar.. Ömer Erdem

İstanbul’un aklını asıl karıştıran lodostur. Yalnız bu bir çocukla oynanan sevimli oyunlara benzer. O sebepten çocuğun mu aklı karışır yoksa çocuk kendi saflığıyla asıl akıl karıştıran mı olur, bilemezsiniz. Oynamaya doyamazsınız. Saatler erir, bilmeceler bulmacalara, dil oyunları beden bükülüşlerine katılır. Hatta, bazen elinde öyle bir fırça vardır ki bu çocuğun, deha bir ressam gibi sağdan soldan darbelerini indiriverir. Renk renge şekil şekile girer. Günlerdir gelip geçtiğiniz, gözünüzün alıştığı, seslerine aşina olduğunuz sokak onun darbeleriyle yabancılaşıverir, sizi bir diri yabansılık kaplar. Eğer bu şehri, İstanbul’u o bitmeyen yüzleriyle tanımak istiyorsanız lodosta kendinizi dışarı atın, yeter. Lodosu bekleyin. Lodosu fark edin. Onun tatlı balayını gözleyin. Lodos aynı zamanda eli sabunlu eski zaman kadınlarına benzer ki, bu yüzü çamurlanmış, orası burası terden kirden çapaklanmış çocuğu başına vura vura paklar, temizler, sonra da kurulayıp köşesine oturtur. Aralık ayını...

uykuyla uyanıklık arasında çekirdeksiz nar gibi geldin birden bire bu çarpan hangi saatin hızıdır her şey sen oluyorsun birden bire insan kime gitmeli tükenince ocağında yükselirken bacalar birden bire üç kadın aydınlık bir sofada oturmuş bir damla suya dönüyorlar düşümde birden bire yürüyordum bir gün ikiz gibi sokakta bende bir olmuşuz seninle birden bire tebeşir çocuklar gibi çınçın ağızlı çemberler içinden ateşler çıkıyor birden bire biz ki uyumamışız hiç toprağın içinde duyulmaz bir yıkılış birden bire su nergisleri üstünde erciyes gölgesi ah omzumdan kuşlar fırlıyor birden bire düşündüm de en büyük hayret senmişsin yoluna başımı . koymuşum birden bire Ömer Erdem